Jaka jest analogia między anatomią człowieka, a projektowanymi przez Ciebie konstrukcjami?
Krótko mówiąc zmienny środek obrotu – w stawie kolanowym kość udowa w czasie ruchu zginania najpierw obraca się, a następnie przesuwa lekko do przodu. Dzięki temu środek obrotu przesuwa się poza kolano, a zakres ruchu jest zwiększony. Mój węzeł ma dwa różne środki obrotu poza nim, które są wybierane w zależności od obciążenia.
Co zyskują dzięki temu podejściu projekty budowlane?
Moim głównym celem jest innowacyjność – wprowadzenie na rynek budownictwa nowego, niestatycznego połączenia. W procesie optymalizacji projektu dążę także do zmniejszenia przekrojów elementów stalowych, czyli zmniejszenia kosztów budowy.
Przybliż swój projekt w programie E2Top?
W pierwszej edycji udało mi się zaprojektować połączenie elementów stalowych o zmiennym środku obrotu, którego lokalizacja zależy od kierunku obciążenia. Używając takiego połączenia konstrukcja wytwarza mniejsze siły wewnętrzne.
W tym roku skupiłam się na sprawdzeniu tego połączenia w praktyce. Udało mi się wybudować zeskalowany model ramy stalowej wykorzystujący zmienny węzeł w kalenicy, na którym wykonałam doświadczenia. Po pierwszych udanych testach, zbudowałam zeskalowany model hali stalowej, który przetestowałam w tunelu aerodynamicznym na naszym Wydziale Mechanicznym. Powodzenie każdego z tych doświadczeń pozwala mi na rozpoczęcie bardziej zaawansowanych badań i projektowanie innych wyglądów węzła.
Postanowiłaś sprawdzić te rozwiązania w praktyce.
Aktualnie jestem na Erasmusie w Timisoarze w Rumunii, gdzie weszłam we współpracę z tutejszym profesorem. Dzięki temu będę mogła kontynuować komputerową optymalizację, a także wybudować część hali stalowej już w rzeczywistej skali. Pozwoli to na uzyskanie rzeczywistych przemieszczeń oraz sprawdzenie hali pod względem warunków atmosferycznych. Tego typu badania zbliżą nas do wprowadzenia nowego pomysłu na rynek.
Pod czyim kierunkiem prowadziłaś badania w programie?
Moim mentorem w czasie pracy jest dr hab. inż. Artur Wirowski. W tym roku wybrałam go ze względu na naszą przyjemną współpracę w pierwszej edycji programu. Pan Doktor jest bardzo pomocny i wspierający. Jest bardzo zaangażowany w projekt i zawsze chętny do wytłumaczenia mi trudnych i nowych zagadnień.
Co Cię inspiruje w pracy naukowej?
W pracy naukowej najbardziej inspiruje mnie ciągłe poznawanie nowych zagadnień i pomysłów, a także możliwość tworzenia takich pomysłów przez nas samych.
Rozmawiała Agnieszka Garcarek-Sikorska