Na wystawę składają się projekty fotograficzne zatytułowane „Nie jestem sam” oraz „Tożsamość miasta jako rama wspólnoty”. Ekspozycję będzie można oglądać na Politechnice Łódzkiej do 25 czerwca.
Komentarz prof. Izabeli Łapińskiej z PWSFTviT do wystawy „Nie jestem sam”:
Wspólnota to bliskość, współodczuwanie, szacunek mimo różnic. To uczucie, że nie jestem sam. Jest ktoś, kto myśli, czuje i działa podobnie do mnie. To zjednoczenie, wspólny cel, te same pragnienia, czuły dotyk, intymność . Ale niekiedy to również walka o prawo do bycia razem, o tożsamość i wolność.
Fotografia nie tylko utrwala więzi, braterstwo, lojalność, wspólne dążenia i wartości. Fotografia potrafi przenikać głębiej, przebija się przez warstwę treści, aby dotknąć emocji płynących ze współodczuwania. Ujawnia uczucia, które współczesna kultura próbuje przyćmić banknotem, hedonizmem i samouwielbieniem. Warto być razem a nie osobno. Kochać, troszczyć się, grać do tej samej bramki. Trudne, bo trzeba się postarać.
O wystawie studentów architektury „Tożsamość miasta jako rama wspólnoty” mówi prof. Marek Janiak z Instytutu Architektury i Urbanistyki:
Wspólnota to przede wszystkim związki emocjonalne, hołdowanie podobnym systemom wartości, często dzielenie odpowiedzialności. To również wspólne działanie, wzajemne wspieranie się definiowanie i realizowanie tych samych celów. W swoim faktycznym trwaniu realizuje się nie tylko na poziomie emocjonalnym ale również w świecie materialnym z jego oczywistością istnienia fizycznego. Miasto jest strukturą przestrzenną będącą właśnie takim rodzajem rzeczywistości, która została stworzona by służyć wspólnocie, zarówno jako całość i jako zespół samodzielnych składników (mieszkanie, kamienica, podwórko, plac, ulica). Jakość tej struktury oraz związki z nią jej mieszkańców budują wymiar ich tożsamości. Fotografowanie miasta i zawartej w nim wartości dziedzictwa materialnego i kulturowego ukazuje ramę wspólnoty mieszkańców, jej materialną bazę.