Historia Politechniki Łódzkiej: najważniejsze wydarzenia Uczelni w formie osi czasu oraz w wersji opisowej, wraz z niezbędnymi informacjami historycznymi.
Powstanie Politechniki nierozerwalnie łączy się z historią przemysłowej Łodzi, która dzięki niezwykle szybkiemu rozwojowi przemysłu włókienniczego osiągnęła w drugiej połowie XIX wieku rangę drugiego pod względem liczby ludności miasta w Polsce. Ta sytuacja wymagała wysokokwalifikowanych pracowników, absolwentów wyższych szkół technicznych. Rozpoczęła się długa batalia o utworzenie uczelni technicznej w Łodzi.
Pierwsze działania podjęto po upadku powstania styczniowego. Powstał projekt powołania w Łodzi Instytutu Politechnicznego. Sprawę prowadził dyrektor główny Komisji Rządowej Oświecenia Publicznego – Teodor Witte. Zajęcia miały się rozpocząć od 1865 r. Na rzecz przyszłej uczelni przekazano tereny, rozstrzygnięto konkurs na budowę gmachu, wynajęto tymczasowe pomieszczenia, pozyskano kadrę profesorską. Zaawansowane były prace związane z wyposażeniem Instytutu w urządzenia, aparaturę i literaturę. Powstał projekt Ustawy Instytutu, której ostateczna wersja 13 lipca 1866 r. została przesłana do zatwierdzenia cesarzowi Aleksandrowi II. Niestety, car nie zgodził się na utworzenie Instytutu Politechnicznego.
W końcu lat siedemdziesiątych XIX wieku ponowiono próby związane z powołaniem uczelni technicznej w Łodzi. Rada Miejska 31 stycznia 1876 r. wysłała list do gubernatora piotrkowskiego o wstawiennictwo w tej sprawie. Łódzcy przemysłowcy i kupcy zobowiązali się dać zabezpieczenie pożyczki w banku oraz oddali place pod budowę Instytutu. Niestety i te starania okazały się bezskuteczne.
Po odzyskaniu niepodległości, w 1921 r. wpłynął do Sejmu wniosek o utworzenie Politechniki Łódzkiej. Władze kraju okazały się niełaskawe dla Łodzi, idea powstania uczelni technicznej upadła kolejny raz.
Zrealizowała się ona dopiero po II wojnie światowej. Po kilku miesiącach starań władz Łodzi, w Ministerstwie Oświaty zdecydowano, że potrzeba zorganizowania w Łodzi Politechniki nie wymaga szerszego uzasadnienia. 8 maja 1945 r. przyjechał do Łodzi profesor z Politechniki Warszawskiej - Bohdan Stefanowski. Już następnego dnia, wraz z najbliższymi współpracownikami, rozpoczął intensywną pracę nad stworzeniem uczelni.
Władze miejskie przyznały tymczasowe lokale dydaktyczne oraz pomieszczenia dla pracowników. Początkiem własnej bazy dydaktycznej stały się obiekty dawnej fabryki Rosenblatta położone w sąsiedztwie śródmiejskiej dzielnicy Łodzi.
Dekret powołujący Politechnikę Łódzką został podpisany 24 maja 1945 r. Na początku ustanowiono wydziały: Mechaniczny, Elektryczny, Chemiczny oraz Oddział Włókienniczy. Na pierwszy rok studiów przyjęto 525 studentów, na wyższych latach naukę kontynuowało 458 studentów. W uczelni były 33 katedry, w których pracowało 33 profesorów, 15 adiunktów i 53 asystentów.
Politechnika rozwijała się bardzo dynamicznie. Szybko adaptowano budynki po fabryce Rosenblatta, sytuacja lokalowa uczelni poprawiała się w każdym roku. W miarę upływu czasu rosła liczba studentów, przybywało kadry akademickiej, a zadania uczelni znacznie się zwiększały.
